Gabriel Garcia Marquez Quote
Μερικές φορές τον συναντούσε όχι σαν φάντασμα, παρά ολοζώντανο, όπου πραγματικά της έλειπε. Την ενθάρρυνε η βεβαιότητα πως εκείνος βρισκόταν εκεί, ζωντανός ακόμα, αλλά χωρίς της αντρικές του ιδιοτροπίες, χωρίς τις πατριαρχικές του απαιτήσεις, χωρίς την εξαντλητική αναγκαιότητα να τον αγαπάει με την ίδια τελετουργία από παράκαιρα φιλιά και τρυφερά λόγια με τα οποία εκείνος την αγαπούσε. Γιατί τότε τον καταλάβαινε καλύτερα απ’ ότι όταν ήταν ζωντανός, καταλάβαινε την αγωνία του έρωτά του, τη βιασύνη του να βρει σ’ εκείνη την ασφάλεια που έδειχνε πως ήταν το στήριγμα της δημόσιας ζωής του και που στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχε. Μια μέρα, στην πιο μεγάλη απόγνωση, εκείνη του είχε φωνάξει: Δε βλέπεις πόσο δυστυχισμένη είμαι. Εκείνος είχε βγάλει τα γυαλιά, με μια πολύ δική του κίνηση, χωρίς να ταραχτεί, την πλημμύρισε με τα διάφανα νερά των παιδικών του ματιών και με μια μόνο φράση έριξε πάνω της όλο το βάρος της ανυπόφορης σοφίας του: Να θυμάσαι πάντα πως το πιο σπουδαίο σ’ ένα γάμο δεν είναι η ευτυχία, αλλά η σταθερότητα.
Μερικές φορές τον συναντούσε όχι σαν φάντασμα, παρά ολοζώντανο, όπου πραγματικά της έλειπε. Την ενθάρρυνε η βεβαιότητα πως εκείνος βρισκόταν εκεί, ζωντανός ακόμα, αλλά χωρίς της αντρικές του ιδιοτροπίες, χωρίς τις πατριαρχικές του απαιτήσεις, χωρίς την εξαντλητική αναγκαιότητα να τον αγαπάει με την ίδια τελετουργία από παράκαιρα φιλιά και τρυφερά λόγια με τα οποία εκείνος την αγαπούσε. Γιατί τότε τον καταλάβαινε καλύτερα απ’ ότι όταν ήταν ζωντανός, καταλάβαινε την αγωνία του έρωτά του, τη βιασύνη του να βρει σ’ εκείνη την ασφάλεια που έδειχνε πως ήταν το στήριγμα της δημόσιας ζωής του και που στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχε. Μια μέρα, στην πιο μεγάλη απόγνωση, εκείνη του είχε φωνάξει: Δε βλέπεις πόσο δυστυχισμένη είμαι. Εκείνος είχε βγάλει τα γυαλιά, με μια πολύ δική του κίνηση, χωρίς να ταραχτεί, την πλημμύρισε με τα διάφανα νερά των παιδικών του ματιών και με μια μόνο φράση έριξε πάνω της όλο το βάρος της ανυπόφορης σοφίας του: Να θυμάσαι πάντα πως το πιο σπουδαίο σ’ ένα γάμο δεν είναι η ευτυχία, αλλά η σταθερότητα.
Related Quotes
About Gabriel Garcia Marquez
García Márquez started as a journalist and wrote many acclaimed non-fiction works and short stories. He is best known for his novels, such as One Hundred Years of Solitude (1967) which sold over fifty million copies, Chronicle of a Death Foretold (1981), and Love in the Time of Cholera (1985). His works have achieved significant critical acclaim and widespread commercial success, most notably for popularizing a literary style known as magic realism, which uses magical elements and events in otherwise ordinary and realistic situations. Some of his works are set in the fictional village of Macondo (mainly inspired by his birthplace, Aracataca), and most of them explore the theme of solitude. He is the most-translated Spanish-language author.
Upon García Márquez's death in April 2014, Juan Manuel Santos, the president of Colombia, called him "the greatest Colombian who ever lived."