Il s’était tant de fois entendu dire ces choses, qu’elles n’avaient pour lui rien d’original. Emma ressemblait à toutes les maîtresses ; et le charme de la nouveauté, peu à peu tombant comme un vêteme...
Het was een van die zuivere gevoelens die het normale leven niet verstoren, die men koestert omdat ze zeldzaam zijn en waarvan het verlies dieper zou kwetsen dan dat het bezit voldoening schenkt.
Il en voulait à Emma de cette victoire permanente. Il s'efforçait même à ne pas la chérir; puis, au craquement de ses bottines, il se sentait lâche, comme les ivrognes à la vue des liqueurs fortes.
Er waren bepaalde streken op aarde, meende zij, waar het geluk tot bloei komt, als een plant die speciaal aan díé bodem is gehecht en nergens anders goed gedijt.
As for the piano, the faster her fingers flew over it, the more he marveled. She struck the keys with aplomb and ran from one end of the keyboard to the other without a stop.
The smooth folds of her dress concealed a tumultuous heart, and her modest lips told nothing of her torment. She was in love.
Na zoveel onenigheid hadden ze elkaar ten slotte gevonden in dezelfde menselijke zwakheid; en zij verroerden zich al net zomin als het lijk naast hen, dat eveneens door de slaap scheen overmand
Van zee hield zij alleen vanwege de stormen, en van gras uitsluitend als het schaars opschoot tussen de ruïnes.
[T]he truth is that fullness of soul can sometimes overflow in utter vapidity of language, for none of us can ever express the exact measure of his needs or his thoughts or his sorrows; and human spee...
Het woord is trouwens net een mangel die gevoelens gladstrijkt.
Emma leek op alle andere maîtresses; en nu de bekoring van het nieuwe langzamerhand als een kledingstuk van haar afgleed, kwam de eentonigheid van de hartstocht bloot, die altijd dezelfde vorm heeft,...
Zij haatte niemand meer; een wemelend halfduister daalde neer over haar brein, en van alle aardse klanken hoorde Emma alleen nog de gestadige klacht van dit arme hart, zacht en vaag, als de laatste kl...
Esta prohibición de verla era para él como un derecho a amarla.
De liefde, meende zij, moest plotseling komen, met donder en bliksem -als een orkaan uit de hemel, die het leven overvalt, het omverwerpt, ieders wil als blaadjes van de bomen rukt en het hart volledi...
Alles eek haar gehuld in een zwart waas dat over het oppervlak van de dingen zweefde, en het verdriet trok zacht huilend door haar ziel, als de winterwind door een verlaten kasteel. Het was zo'n mijme...
Showing 21 to 35 of 35 results