Francesca não precisava amá-lo. Mas tinha de se sentir livre. Livre para ser feliz.Porque se não estivesse feliz...Bem, ‘isso’ o mataria. Podia viver sem o seu amor, mas não sem a sua felicidade.
Her hayatta bir dönüm noktası vardır.Bu öyle muazzam ,keskin ve belirgin bir andır ki insan kendini göğsünden vurulmuş gibi hisseder,nefesi kesilir ve bilir...Şüphenin en ufak gölgesi olmaksızın hayat...
It was something in the way she moved.Something in the way she breathed.Something in the way she merely 'was' .And he didn’t think he was ever going to get over it.